MEMPHIS. – Met briljante staatsmanskap het farao Merneptah vandeesweek die opstand in die Israelitiese gemeenskap in die kiem gesmoor. Die Israeliete het onder die dekmantel van godsdiens op vakansie aangedring.

Die voorbokke in die opstand is twee broers, Moses en Aäron. Hulle het in die naam van hulle god die vryheid geëis om ’n godsdienstige fees drie dagreise ver die woestyn in te gaan vier, wel wetende dat die koninklike bouprogram dit nie kan bekostig nie.

Die farao se antwoord was ’n duidelike nee. Hy het hulle daarvan beskuldig dat hulle lui is en net ’n verskoning soek om hulle mense van die werk af weg te hou. As strafmaatreël het die farao sy slawedrywers beveel om die verskaffing van strooi aan die Israeliete te staak. Hulle moet dus nou self die strooi vind om bakstene te maak. Die kwota bakstene wat hulle op ’n dag moet lewer, bly egter onveranderd.

In ’n perskonferensie het die farao dit duidelik gestel dat hy hom nie sal laat rondstoot deur die god van die Hebreërs nie. Hy het onder luide gelag gesê: “Ek het nie die naam van hulle god in die Boek van die Engele gevind nie. Hoekom moet ek dan na hom luister? Ek is nie bang vir ’n god van slawe nie!”

Intussen lyk dit asof die farao se taktiek om die opstand te onderdruk deur verdeeldheid onder die slawe te saai, reeds begin vrugte afwerp. Die Israelitiese opsigters het gister by hom kom kla oor die wegneem van die strooikwota, maar hy het hulle die rug toegekeer. Toe hulle uit die paleis kom, was daar ’n hewige rusie tussen hulle en Moses en Aäron. Die opsigters het hulle daarvan beskuldig dat hulle net moeilikheid gebring het. Hulle het die twee broers selfs in die naam van hulle god vervloek.

Nóg Moses en Aäron, nóg die opsigters wou ons te woord staan. Dit lyk asof die arbeidsonrus op ’n end is.

Lees hiervan in Eks. 5:1-21.

Reusebeeld van Nebukadnesar sal luisterryk onthul word

BABEL. – Die koninklike perssekretaris het vandag die reëlings bekend gemaak vir die onthulling van die goue standbeeld van koning Nebukadnesar.

Dié dertig meter hoë standbeeld is pas voltooi en word tans in die Duradal hier naby opgerig. Dit sal volgende week ingewy word.

Die koning het opdrag gegee dat al sy amptenare, die goewerneurs-generaal, die goewerneurs, die administrateurs, die raadgewers, die tesourieamptenare, die regters, die landdroste, en al die hoofamptenare van die provinsie, hierdie luisterryke geleentheid moet bywoon. Wanneer die koninklike orkes ’n fanfare aanhef, sal hulle almal voor die beeld buig en dit aanbid.

Om gehoorsaamheid aan hierdie opdrag te verseker, word ’n groot brandoond ook op die terrein opgerig. Wie nie op die teken van die orkes buig en die beeld aanbid nie, sal onmiddellik in die brandende oond gegooi word.

Koning Nebukadnesar het ook al sy onderdane genooi om die verrigtinge by te woon. Hy het gesê hy wil hierdeur aan sy onderdane die geleentheid bied om aan hom die nodige eer te bring.

Die koning het die gedagte aan die reusebeeld gekry toe hy onlangs ’n visioen gehad het waarin hy ’n reusagtige beeld gesien het. Volgens droomverklaarders was die beeld ’n voorstelling van sy grootheid as koning. Die beeld wat hy nou laat oprig, wil uitdrukking gee aan sy glorie en roem as die magtigste koning ter aarde.

Lees meer hiervan in Dan. 3.

Een wat sterker is

Die Bybel vertel vir ons die verhaal van God se besig wees met hierdie wêreld en met die mense van sy wêreld. Dit vertel ook van Satan se pogings om God se wêreld te skaak en vir homself in te palm.

Wat dié verhaal so ’n heerlike leeservaring maak, is die fyn humor waarmee dit vertel word. Die Bybelskrywers word nooit moeg daarvoor om die komiese sy van Satan se “staatsgreeppogings” teen die almag van God uit te beeld nie.

Wanneer Moses voor die farao staan, koggel dié duiwelshandlanger hom uit. Hy wat die groot en deurlugtige farao is, het immers nog nooit eens van die God van die Hebreërs gehoor nie. Aan so ’n onbekende god hoef jy jou tog nie te steur nie? Met slim taktiek wys hy dat die beleid “verdeel en heers” glad nie so nuut is soos wat ons soms dink nie. Maar as Moses ontsteld oor die verloop van sake God in sy gebed verwyt, stel God hom gou gerus: “Ek is die Here!” (Eks. 6:1). Die farao dink maar net hy is in beheer. In werklikheid speel hy netjies in God se hand.

Met net sulke fyn humor word die verhaal van Nebukadnesar se beeld vertel. Dit begin waar almal beveel word om hom te aanbid. Maar aan die einde is hý die een wat hom neerbuig en vir God aanbid! “Aan die God van Sadrag, Mesag en Abednego kom die eer toe …” sê hy in Dan. 3:28.

Hierdie wêreld in die kloue van Satan? Nog nooit! Gód is in beheer!