MISPA. – Die heldeontvangs wat genl. Jefta se dogter gister hier vir hom gereël het, het in ’n nagmerrie verander toe dit duidelik geword het dat Jefta sy dogter as brandoffer aan die Here sal moet offer. Sy is sy enigste kind.

Jefta het blykbaar voor die stryd teen die Ammoniete ’n gelofte teenoor die Here afgelê dat, as God die Ammoniete heeltemal oorgee in sy mag, hy dié een wat hom uit sy huis uit tegemoet kom wanneer hy behoue van die stryd af terugkeer, as brandoffer sal offer.

Dié hartseer drama volg op een van die grootste oorwinnings in jare, toe Israel onder aanvoering van Jefta seun van Gilead daarin geslaag het om die wurggreep van die Ammoniete na agtien jaar van verdrukking en mishandeling te verbreek. Altesaam twintig stede in die Transjordaan-gebied, van Aroër af tot by Minnit, is teruggewen, en duisende Ammoniete het in die veldslag gesneuwel.

Dié oorwinning was ook ’n persoonlike triomf vir genl. Jefta. Hy het vir jare in ballingskap in Tob gewoon nadat sy broers hom vroeër verdryf het omdat hy die seun van ’n prostituut is. Hy het verlede maand op versoek van die leiers van Gilead na sy geboortestad teruggekeer om die volk aan te voer in hulle stryd teen die Ammoniete.

Jefta het aanvanklik probeer om langs diplomatieke kanale die spanning met die Ammoniete te ontlont, maar toe die onderhandelinge op ’n dooie punt uitgeloop het, het hy die mense van Gilead tot die stryd opgeroep. Dit was tóé dat hy die gelofte aan die Here gemaak het.

Jefta se dogter het haar pa versoek om die offer met twee maande uit te stel sodat sy berge toe kan gaan om daar saam met haar vriendinne te gaan treur oor haar lewe as jong meisie. Sy is nie getroud nie.

Godsdienskenners met wie Bybelkoerant gepraat het, is dit eens dat Jefta geen ander keuse het as om die gelofte teenoor die Here gestand te doen nie. Die algemene gevoel is egter dat Jefta uiters onverantwoordelik was om só ’n gelofte teenoor die Here te maak. “God laat Hom nie dwing en voorskryf nie, allermins met beloftes van menslike offers,” het priester Johannan gesê.

• Lees hiervan in Rig. 11.

 

Man van God wek seuntjie uit dood op

SUNEM. – Elisa, die man van God, het gister hier tot groot vreugde van die bedroefde ouers hulle seuntjie uit die dood opgewek nadat die kind ’n halwe dag lank dood was.

Die seuntjie het die oggend by sy bejaarde pa op die oesland deurgebring. Terwyl hy daar was, het hy skielik sy kop vasgegryp en vir sy pa gesê: “My kop, my kop!” Sy pa het dadelik ’n slaaf gestuur om hom huis toe te dra, maar hy is teen die middag op sy ma se skoot oorlede. Sy het die kind toe in die kamer wat hulle vir die man van God aangebou het, neergelê en onmiddellik daarna ’n donkie opgesaal en die pad gevat Karmelberg toe, waar Elisa was.

Toe Elisa die tyding kry, het hy alles net so gelos en saam met die vrou na Sunem gekom. Hy het alleen die bovertrek ingegaan, gebid en op die seuntjie gaan lê sodat sy liggaampie weer warm kon word. Tot almal se groot blydskap het die seuntjie verskeie kere genies, en toe sy oë oopgemaak!

Elisa se slaaf Gehasi het aan Bybelkoerant vertel dat die seuntjie se geboorte ook ’n wonderwerk was. “Die vrou is altyd so goed vir meneer as ons hierlangs verbykom dat hy haar graag op ’n gepaste wyse wou bedank. Hy het gemerk dat sy en haar man nie meer jonk is nie en tog kinderloos was. Toe het hy gebid, en sy het hierdie seuntjie ’n jaar later gekry.”

• Lees hiervan in 2 Kon. 4:8-37.

 

PERSOONLIK

Rabbi Jesus van Nasaret en sy dissipels het op ’n uitgebreide reis deur die land vertrek, en beoog om soveel moontlik stede en dorpe aan te doen. Die geselskap sluit ook heelparty vroue in, waaronder Maria Magdalena, Johanna die vrou van Gusa, en Susanna.

• Lees hiervan in Luk. 8:1-3.

 

---

Vroue in die Bybel

Die Bybel is geskryf in ’n tyd toe slegs mans in die samelewing getel het. As ’n mens egter tussen die reëls lees, word dit baie gou duidelik dat dit ook in die Bybelse tye, soos vandag nog, die godvresende vroue was wat die draers was van die gemeenskap se geloof. Vroue soos die Sunemmitiese ma – ons ken nie eens haar naam nie! – en vroue soos Maria Magdalena, Johanna die vrou van Gusa, en Susanna, wat op eie onkoste die Here Jesus versorg het, en ook “baie ander”, sê Lukas sonder om hulle name te noem (Luk. 8:3). En hoewel sy nog maar pas ’n tiener was, het nóg ’n naamlose, Jefta se dogter, ook hierdie geloofsmoed besit.

Sonder gelowige moeders sal kinders God nie leer ken nie. Sonder gelowige vrouens sal mans die spoor byster raak.
Goddank vir vroue wat glo!