Jesus het opgestaan

Van die begin af was daar mense wat die werklikheid van Jesus se opstanding bevraagteken het, en geen moeite ontsien om vir almal te laat verstaan dat dit nonsens is nie. Ons lees selfs in die Bybel daarvan (Matt. 28:11-15). Deur die eeue en tot vandag toe probeer mense steeds die waarheid van die opstanding as ’n leuen en ’n versinsel afmaak; iets wat net mense wat nie vir hulleself kan dink nie, kan glo. Die wetenskap is tog onteenseglik in die feit dat ’n dooie nie weer lewend kan word nie.

In die lig van hierdie teenkanting is die manier waarop die verhaal van Jesus se opstanding vertel word, nogal insiggewend. Niemand het gesien hoe Jesus uit die dood opstaan nie; hulle het net gesien die graf is leeg. Die eerste getuies dat Jesus leef, kom boonop van vroue, wat destyds nie as betroubare getuies geag is nie (hulle kon byvoorbeeld nie as getuies in ’n hof optree nie). Die mense wat die opgestane Jesus sien, is buitendien ook nie heeltemal seker dat hulle reg gesien het nie. Eers met die tweede kyk; eers met die vinger in die wonde, eers met die saam eet aan die stukkie vis wat Hy vir hulle gebraai het, daag die sekerheid. Iemand skryf dat die eerste berigte oor Jesus se opstanding eerder ’n fluistering was as ’n jubelende hoera.

Maar presies dié verhale is van die beste bewyse dat Jesus regtig opgestaan het; dat die leë graf nie ’n uitgedinkte storie is nie. Want as jy wil hê mense moet jou glo, vertel jy nie jou storie só nie. Dan sit jy ’n paar gewigtige ooggetuies in en maak die bewyse onomstootlik. Dis nou as jy die storie gefabriseer het. Maar as dit die waarheid is, vertel jy dit soos dit regtig gebeur het, vergesog soos dit ook al mag klink.

Dis hoe die Evangeliste die ongelooflike verhaal vir ons vertel: sober, onaangedik, soos dit gebeur het, met al die misterie daaromheen. Want Jesus het nie net in die verkondiging van die kerk of in die verbeelding van sy fanatieke volgelinge opgestaan nie. Hy het régtig die dood oorwin. Jesus leef! Dít is die Paasevangelie.