Lees ook
Donderdag het ons hemelvaart gevier; het ons dit herdenk dat Jesus hemel toe is. Nou is daar mense wat sê: “Ja, Jesus is nou terug hemel toe. Wat nou van ons?” Soos die lidmaat wat ek in Bloemfontein gehad het …
Baie Christene in die tyd van Openbaring het waarskynlik ook so gevoel: asof Jesus weg is. Die kerk is hewig vervolg. Baie gelowiges is doodgemaak net omdat hulle in Christus glo. Johannes, wat dié boek geskryf het, is self na die eiland Patmos verban. Dalk het hy ook daar op die strand op Patmos gestaan en gewonder: nou maar waar ís Christus dan, noudat ons Hom nodig het?
En dan, skielik, verskyn Jesus aan hom – dieselfde Here Jesus met wie hy 3½ jaar lank in Palestina rondgegaan het, langs wie hy op die laaste aand in die bovertrek gesit het by die nagmaal, wat sy ma aan hom toevertrou het toe Hy aan die kruis gehang het. Hierdie selfde Here Jesus verskyn aan hom. Hy is nie weg nie, Hy het Johannes en die kerk nie in die steek gelaat nie, Hy is steeds daar, teenwoordig. Maar tog is Hy nie meer dieselfde nie. Dis nie meer die aardse Jesus wat voor Johannes staan nie, dit is die lewende God self wat aan hom verskyn. As ons na die beelde kyk waarmee Johannes vir Christus hier beskryf, is dit baie duidelik dat hy hier met God self te doen het, en daarom val hy Hom nie om die nek nie, maar val hy voor Hom neer soos ’n dooie, in eerbied en aanbidding.
Want alles het verander toe Christus na die hemel toe opgevaar het. Die dae toe Hy as gewone mens tussen sy dissipels rondbeweeg het, is onherroeplik verby. Christus is nie net ’n mens nie wat op aarde gewandel het nie, Hy is die lewende God. Die hemelvaart wat ons Donderdag gevier het wil hierdie feit opnuut vir ons onderstreep. Ons het nie maar net ’n vriendelike, gawe Jesus nie. Ons volg die heerlike, heilige Koning van hemel en aarde!
Wat doen hierdie Koning van die hemel en aarde daar in die hemel? Die eerste ding wat Johannes daardie dag gesien het, was dat Christus tussen die goue staanlampe staan (vs 13) – dws in die midde van die gemeentes, die kerk. Jesus het ons nie met sy hemelvaart verlaat en Hom in die hemel teruggetrek nie. Hy is steeds by sy kerk om oor ons te waak, om sy kerk op te pas, te beskerm teen die aanslae van die Bose, om sy kerk te regeer en te lei elke dag. Daarom hou Hy ook die sewe sterre (wat simbool is van die gemeenteleiers van die kerk van destyds) in sy regterhand vas (vs 16). Sy regterhand is sy sterk hand, die hand waarmee Hy dinge doen. In hiérdie hand hou Hy die gemeenteleiers vas.
Die Here is nie weg sedert sy hemelvaart nie. Hy is steeds tussen sy gemeentes. Hy is nog altyd ook hier in Petrusburg, sy gemeente, om ons te beskerm en te lei en te regeer. Hy hou ons elke dag in sy regterhand. En as julle nou hoofstuk 2 & 3 lees (ons gaan net een brief lees, vanaand), sal julle sien dat Hy presies weet wat in die gemeentes gebeur. Dit was nie volmaakte gemeentes nie, daar was gebreke en sonde in daardie gemeentes, MAAR Hy het hulle nie gelos nie.
Ek het gesê die Here is steeds by ons teenwoordig in al sy goddelike heerlikheid en majesteit. Maar ons kan Hom natuurlik nie met die blote oog sien nie. Daarvoor het ons ’n geloofsoog nodig. Daarom moes Johannes eers omdraai voordat hy die Here raakgesien het (vs 12).
Miskien is daar vanoggend iemand hier wat voel God het jou vergeet. Jy voel verlate en jy sien nie tekens van God se sorg en teenwoordigheid in jou lewe nie. As dit van jou waar is, moet jy dalk soos Johannes ook eers omdraai. Dalk kyk jy in die verkeerde rigting; soek jy tekens van die Here se teenwoordigheid in die wêreld en jou lewe op verkeerde plekke of in die verkeerde goed – in voorspoed, of sukses, of ’n stywe bankbalans, of goeie gesondheid.
Miskien is dit vir ons ook nodig om ’n keer weer te gaan stilstaan en om te draai, sodat ons weer die Here kan raaksien by ons. Miskien is juis dít die rede waarom ons soms voel asof die Here ons in die steek gelaat het, asof ons alleen hier op die aarde is, omdat ons so besig is met ons eie dinge, met ons werk en ons ontspanning en ons vriende en ons huis en ons politiek en ons geld, dat ons nie die tyd het om te gaan stilstaan en die Here raak te sien nie. Hy ís by ons, maar ons lewe by Hom verby, ons lewe bo-oor Hom, ons lewe asof Hy glad nie bestaan nie – en dan is ons teleurgesteld omdat ons nie die Here as ’n werklikheid in ons lewens beleef nie.
Daarom wil ek vra dat julle nou stil sal word. Neem die tekens van brood en wyn in jou hande. Maak jou oë toe en vorm ’n beeld in jou gedagtes, of in jou hart, van die Here Jesus aan die kruis, en soos Johannes Hom hier beskryf. Ek lees dit weer voor:
Lees vers 12-16 stadig voor, en speel dan die Halleluja-koor van Händel.
Donderdag was hemelvaartdag, hemelvaartfees, want ons Here Jesus Christus het sy troon in die hemel bestyg, vanwaar Hy in al sy heerlikheid en majesteit regeer. Maar Hy is nie net in die hemel nie, Hy is ook by ons, by jou en my, elke dag, om ons te regeer, te bewaar, te beskerm, te lei. Maar dit vra geloofsoë om Hom raak te sien.
Mag die Here gee dat ons in hierdie dae, en in besonder in die pinkstertyd hierdie week, opnuut tot stilstand sal kom, sodat ons bewus kan word en iets kan beleef van sy heerlike, goddelike, troosvolle en beskermende teenwoordigheid. Dan sal ons soos Johannes daar op Patmos met nuwe oë na die wêreld kyk, en met nuwe geloofsmoed en blymoedigheid kan leef.
Amen.
Views: 65
