Om hierdie rede word ons nie moedeloos nie. Al is ons uiterlik besig om te vergaan, innerlik word ons van dag tot dag vernuwe. (2 Kor 4:16)
In my werk as predikant het ek oor jare baie ouer lidmate leer ken. Daar was natuurlik die knorriges onder hulle wat oor alles gekla het. Ander, egter (en ek dink dit was die meeste van hulle) was liewe, dierbare gelowiges, by wie ek dikwels meer gekry het as wat ek vir hulle gegee het: mense wat verlig is met die kennis van die heerlikheid van God (vers 6).
Dis waarvan Paulus hier getuig. Na die liggaam word hy ouer en afgetakel, maar innerlik is hy jonk (vers 16). Hy het alle rede gehad om moedeloos te word; lees gerus 11:26-28. Dit was die Here se woorde aan Ananias toe Hy hom na Paulus gestuur het, pas ná sy ontmoeting op die Damaskuspad (Hand 9:16): “Ek self sal vir hom wys hoeveel hy vir my Naam moet ly.” En tog is Paulus nie moedeloos nie (vers 1 en 16). Hy het geleer om hom nie blind te staar teen die aardse stryd nie (vers 18), maar God en sy genade in sy lewe raak te sien.
Views: 0