Lees ook
… my gewete, wat deur die Heilige Gees gelei word, getuig saam met my dat daar by my groot droefheid en voortdurende hartseer is oor my broers, my eie volksgenote. (9:1-3)
Paulus het nooit opgehou om ’n Jood te wees toe hy die Here Jesus leer ken het nie. Hy was altyd dankbaar dat hy tot dié besondere volk behoort het, en het hom steeds beywer om die Jode na Christus te lei. Sy aanpak in elke nuwe stad waar hy gekom het, was om eerste van alles die sinagoge te gaan opsoek om daar met sy volksgenote oor die Here Jesus as Messias te praat (vgl Hand 13:14 en 14:1). Tog het sy Joodse herkoms nooit eerste gekom in sy lewe nie; sy verbondenheid aan Christus was sy eerste lojaliteit. Hy was eers ’n volgeling van die Here Jesus, en daarná ’n Jood, nie andersom nie.
Ongelukkig is dit nie noodwendig by ons Afrikaners die geval nie. Vir baie Afrikaners is hulle eerstens Afrikaner, en dan Christen. Hulle Afrikanerskap is vir hulle belangriker as hullle Christenskap (al sal hulle dit nie so wil erken nie). Dis hoekom Apartheid so goed inslag gevind het by ons.
Nee, ons eerste identiteit en lojaliteit lê by Christus (Kol 3:11).
